Οι τόποι των μύθων-Οιδίποδας, ο Τραγικός Ήρωας

Μια περιήγηση στους ελληνικούς μύθους μέσα από τους τόπους που τους ενέπνευσαν.

Στο συγκεκριμένο επεισόδιο της σειράς «ΟΙΔΙΠΟΔΑΣ, Ο ΤΡΑΓΙΚΟΣ ΗΡΩΑΣ» γίνεται αναφορά στους Μύθους του Θηβαϊκού κύκλου και στον Οίκο του ΚΑΔΜΟΥ, περνώντας από το Μύθο στην Τραγωδία.

ΔΕΙΤΕ ΤΟ  VIDEO

Η γεωγραφία της ΕΛΛΑΔΑΣ απολαμβάνει ένα μοναδικό πολιτιστικό προνόμιο, ενώ σε άλλες χώρες τα βουνά είναι μόνο βουνά και τα ποτάμια απλώς ποτάμια, στην ΕΛΛΑΔΑ πολλοί τόποι που μπορεί σήμερα να περνούν απαρατήρητοι έχουν αποτελέσει το σκηνικό των αρχαιότερων μύθων του πολιτισμού μας. Η σειρά ντοκιμαντέρ «ΟΙ ΤΟΠΟΙ ΤΩΝ ΜΥΘΩΝ» μας ξεναγεί στα πιο υποβλητικά τοπία της ΕΛΛΑΔΑΣ, ιχνηλατώντας, μέσα από τη φύση, τη λογοτεχνία, την αρχαιολογία και τις ζωντανές μαρτυρίες των κατοίκων της, τους τόπους που ενέπνευσαν τους αρχαιοελληνικούς μύθους, τις πρώτες «ιστορίες» του Δυτικού πολιτισμού.
Εδώ βρίσκονται οι κορυφές του ΟΛΥΜΠΟΥ και του ΛΥΚΑΙΟΥ, οι ποταμοί του ΑΔΗ και τα νερά της ΣΤΥΓΟΣ, οι πηγές και τα σπήλαια που κατοίκησαν οι ΝΥΜΦΕΣ, τα Ιερά και τα Μαντεία των Θεών, τα δάση και οι ακρογιαλιές που έγιναν μάρτυρες των ερώτων και των αρπαγών, οι κατοικίες τεράτων και κακούργων, τα μονοπάτια που διάβηκαν οι ήρωες, καθώς και οι πόλεις τους, οι πατρίδες τους και οι τάφοι τους. Ταξιδεύοντας σε αυτούς τους τόπους, φτάνοντας πολύ συχνά σε μέρη όπου ο «επίσημος» τουρισμός δεν φτάνει, το κινηματογραφικό συνεργείο συνάντησε επίσης πολλούς ανθρώπους, ντόπιους, Έλληνες που ζούνε δίπλα στους «ιερούς» τόπους που ενέπνευσαν τους μύθους, κι άκουσε συχνά και τη δική τους εκδοχή, να μεταφέρει με συγκινητικό και παραστατικό τρόπο τις αρχαιότερες ιστορίες του κόσμου. Η σειρά είναι γυρισμένη εξολοκλήρου σε φυσικά σκηνικά ολόκληρης της ΕΛΛΑΔΑΣ. Υποβλητικοί Αρχαιολογικοί χώροι και φυσικά Ιερά σπαρμένα σε όλη την Ελληνική Γεωγραφία, από τα πιο φημισμένα ως τα πιο άγνωστα. Βουνά, ποτάμια, δάση, σπηλιές, πηγές, ακρογιαλιές, μονοπάτια και τοπία που ξεφεύγουν από τις διαδρομές του «επίσημου» τουρισμού. Το σενάριο είναι βασισμένο σε λογοτεχνικά έργα περισσοτέρων από εκατό Αρχαίων Συγγραφέων. Η πρωτότυπη μουσική είναι εμπνευσμένη από την Αρχαία Ελληνική μουσική και ερμηνευμένη από όργανα της εποχής εκείνης. Τέλος, επιδιώκει τις ζωντανές μαρτυρίες των σημερινών κατοίκων των μυθικών τόπων και αποτελεί μια γοητευτική περιήγηση στους πιο όμορφους δρόμους της ΕΛΛΑΔΑΣ.

Πηγή: theTempestAhead1110

Οι τόποι των μύθων - Θησέας, Ήρωας ή Μιμητής

Μια περιήγηση στους ελληνικούς μύθους μέσα από τους τόπους που τους ενέπνευσαν.

Το συγκεκριμένο επεισόδιο της σειράς «ΘΗΣΕΑΣ ΗΡΩΑΣ Η ΜΙΜΗΤΗΣ» μιλά για τους μύθους και τους άθλους του ΘΗΣΕΑ, του μεγάλου μιμητή του ΗΡΑΚΛΗ. Επίσης, αναφέρεται στον οίκο του ΚΕΚΡΟΠΑ και του ΜΙΝΩΑ και δίνει την πολιτική διάσταση του μύθου.

ΔΕΙΤΕ ΤΟ  VIDEO

Η γεωγραφία της ΕΛΛΑΔΑΣ απολαμβάνει ένα μοναδικό πολιτιστικό προνόμιο, ενώ σε άλλες χώρες τα βουνά είναι μόνο βουνά και τα ποτάμια απλώς ποτάμια, στην ΕΛΛΑΔΑ πολλοί τόποι που μπορεί σήμερα να περνούν απαρατήρητοι έχουν αποτελέσει το σκηνικό των αρχαιότερων μύθων του πολιτισμού μας. Η σειρά ντοκιμαντέρ «ΟΙ ΤΟΠΟΙ ΤΩΝ ΜΥΘΩΝ» μας ξεναγεί στα πιο υποβλητικά τοπία της ΕΛΛΑΔΑΣ, ιχνηλατώντας, μέσα από τη φύση, τη λογοτεχνία, την αρχαιολογία και τις ζωντανές μαρτυρίες των κατοίκων της, τους τόπους που ενέπνευσαν τους αρχαιοελληνικούς μύθους, τις πρώτες «ιστορίες» του Δυτικού πολιτισμού.
Εδώ βρίσκονται οι κορυφές του ΟΛΥΜΠΟΥ και του ΛΥΚΑΙΟΥ, οι ποταμοί του ΑΔΗ και τα νερά της ΣΤΥΓΟΣ, οι πηγές και τα σπήλαια που κατοίκησαν οι ΝΥΜΦΕΣ, τα Ιερά και τα Μαντεία των Θεών, τα δάση και οι ακρογιαλιές που έγιναν μάρτυρες των ερώτων και των αρπαγών, οι κατοικίες τεράτων και κακούργων, τα μονοπάτια που διάβηκαν οι ήρωες, καθώς και οι πόλεις τους, οι πατρίδες τους και οι τάφοι τους. Ταξιδεύοντας σε αυτούς τους τόπους, φτάνοντας πολύ συχνά σε μέρη όπου ο «επίσημος» τουρισμός δεν φτάνει, το κινηματογραφικό συνεργείο συνάντησε επίσης πολλούς ανθρώπους, ντόπιους, Έλληνες που ζούνε δίπλα στους «ιερούς» τόπους που ενέπνευσαν τους μύθους, κι άκουσε συχνά και τη δική τους εκδοχή, να μεταφέρει με συγκινητικό και παραστατικό τρόπο τις αρχαιότερες ιστορίες του κόσμου. Η σειρά είναι γυρισμένη εξολοκλήρου σε φυσικά σκηνικά ολόκληρης της ΕΛΛΑΔΑΣ. Υποβλητικοί Αρχαιολογικοί χώροι και φυσικά Ιερά σπαρμένα σε όλη την Ελληνική Γεωγραφία, από τα πιο φημισμένα ως τα πιο άγνωστα. Βουνά, ποτάμια, δάση, σπηλιές, πηγές, ακρογιαλιές, μονοπάτια και τοπία που ξεφεύγουν από τις διαδρομές του «επίσημου» τουρισμού. Το σενάριο είναι βασισμένο σε λογοτεχνικά έργα περισσοτέρων από εκατό Αρχαίων Συγγραφέων. Η πρωτότυπη μουσική είναι εμπνευσμένη από την Αρχαία Ελληνική μουσική και ερμηνευμένη από όργανα της εποχής εκείνης. Τέλος, επιδιώκει τις ζωντανές μαρτυρίες των σημερινών κατοίκων των μυθικών τόπων και αποτελεί μια γοητευτική περιήγηση στους πιο όμορφους δρόμους της ΕΛΛΑΔΑΣ.

Το συγκεκριμένο επεισόδιο της σειράς «ΘΗΣΕΑΣ ΗΡΩΑΣ Η ΜΙΜΗΤΗΣ» μιλά για τους μύθους και τους άθλους του ΘΗΣΕΑ, του μεγάλου μιμητή του ΗΡΑΚΛΗ. Επίσης, αναφέρεται στον οίκο του ΚΕΚΡΟΠΑ και του ΜΙΝΩΑ και δίνει την πολιτική διάσταση του μύθου.

Πηγη: theTempestAhead1110

Η μεγαλύτερη λέξη στον κόσμο από τον Αριστοφάνη στο ΒιΒλίο των Ρεκόρ "Guinness"

 

Ο Θανάσης Βέγγος σαν Τρυγαίος στην Επίδαυρο

Αναφέρεται στις 'Εκκλησιάζουσες' του Αριστοφάνη. Η λέξη αρχίζει στον στίχο 1.169 , φθάνει μέχρι τον στίχο 1.175 και αποτελεί μια ολόκληρη μαγειρική συνταγή που προφέρεται απνευστί επί σκηνής.
Συγκεκριμένα πρόκειται για συνταγή κυκεώνα, στην οποία το φαγητό είναι συνονθύλευμα τροφών.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η αριστοφανική λέξη έχει καταγραφεί ως η μεγαλύτερη πραγματική λέξη στον κόσμο στο ΒιΒλίο των Ρεκόρ "Guinness" (Guinness Book of Records):



  

<Λοπαδοτεμαχοσελαχογαλεοκρανιολειψανοδριμυποτριμματοσιλφιολιπαρομελιτοκατακεχυμενοκιχλεπικοσσυφοφαττοπεριστερα λεκτρυονοπτοπιφαλλιδοκιγκλοπελειολαγωοσιραιοβαφητραγανοπτερυγών.>

ΔΕΙΤΕ ΤΟ  VIDEO

ΕΚΚΛΗΣΙΑΖΟΥΣΕΣ 1 ΑΠΟ 13

Πηγη: Εφεσιος

Γραπτό κείμενο 7270 ετών, που βρέθηκε στο Δισπηλιό Καστοριάς ανατρέπει τα ιστορικά κατεστημένα

Το 1998 ο καθηγητής κ. Γ. Χουρμουζιάδης δήλωσε πως είναι αδύνατη η δημοσίευση του κειμένου. Είναι εμφανές πως η όποια επίσημη δημοσίευσή της θα ανέτρεπε όλο το ιστορικό σκηνικό περί ανακάλυψης της γραφής, της αποτύπωσης της έναρθρης φωνής του ανθρώπου με γράμματα (και όχι με ιδεογράμματα) και μάλιστα στο γεωγραφικό χώρο της Ελλάδας, στο γεωγραφικό χώρο της Ευρώπης.

Θα ανατρέπονταν δηλαδή η θεωρία πως οι Έλληνες έλαβαν και αυτοί, το φως εξ ανατολάς (από βαβυλώνιους, σουμέριους, φοίνικες κλπ.!!) και θα έπρεπε να καλύψουν το μεγάλο κενό των τεσσάρων χιλιάδων χρόνων, όταν δηλαδή, οι ανατολικοί λαοί εκφράζονταν με ιδεογράμματα, οι Έλληνες έγραφαν με συλλαβές όπως σήμερα. Είναι καταφανές ότι αυτό δηλώνει πρώιμο στάδιο σκέψης και πολιτισμού.

Σύμφωνα με τη σημερινή θεωρία – που διδάσκεται στα ελληνικά σχολεία – οι Έλληνες έμαθαν γραφή περί το 800 π.Χ. από τους Φοίνικες. Εκείνο που δεν μπορούν να μας εξηγήσουν πως είναι δυνατόν η ελληνική γλώσσα να έχει 800.000 λήμματα, πρώτη γλώσσα στον πλανήτη, όταν η αμέσως επόμενη έχει 250.000 λήμματα.

Πως είναι δυνατόν να γράφηκαν τα Ομηρικά έπη περί το 800 π.Χ. όταν δηλαδή έμαθαν να γράφουν οι Έλληνες; Παρουσιάστηκαν ξαφνικά οι αρχαίοι Έλληνες στο ιστορικό προσκήνιο τον 8ο αιώνα π.Χ., με γλώσσα εκατοντάδων χιλιάδων λημμάτων, που για να δημιουργηθεί απαιτείται γλωσσική προϊστορία τουλάχιστον 10.000 ετών (σύμφωνα με επίσημη αμερικανική γλωσσολογική έκθεση).

Η αγγλική γλώσσα είναι 1.600 ετών και έχει 48% ελληνικές λέξεις με σύνολο λημμάτων 240.000. Η γερμανική είναι 1.700 ετών και έχει 250.000 λήμματα με ελληνικές λέξεις 46%.

Η ομηρική γλώσσα τι ηλικία έχει; Έμαθαν να γράφουν οι Έλληνες από τους ανατολικούς λαούς και ξαφνικά έγραψαν τα ομηρικά έπη που έχουν ιστορικό βάθος τριών χιλιάδων ετών;

Τι είναι αυτό που προβληματίζει τους ιστορικούς; Μήπως γιατί δεν χάθηκαν στη σκόνη της ιστορίας και οι Έλληνες όπως οι Χαναναίοι, οι Σουμέριοι, οι Βαβυλώνιοι, οι Φοίνικες κλπ.;

Τι γράφει το δημοσίευμα πριν δεκαπέντε χρόνια :

Το παλιότερο οργανωμένο γραπτό κείμενο που βρέθηκε στη γη της Ευρώπης και χρονολογείται πριν από 7.254 χρόνια(!) από σήμερα αποκαλύφθηκε στη λίμνη της Καστοριάς.

Είναι μια ξύλινη πινακίδα με άγνωστο μήνυμα χαραγμένο από ένα νεολιθικό ψαρά ή έμπορο λιμνιαίου προϊστορικού οικισμού στο Δισπηλιό Καστοριάς, γραμμένο δύο χιλιάδες χρόνια πριν από τα γραπτά ευρήματα των Σουμερίων και τέσσερις χιλιάδες χρόνια πριν από τις κρητομυκηναϊκές πήλινες πινακίδες της γραμμικής γραφής.

Τη συγκλονιστική ανακοίνωση έκανε χθες στη διάρκεια του αρχαιολογικού συνεδρίου για το φετινό ανασκαφικό έργο στη Βόρεια Ελλάδα ο καθηγητής της Προϊστορικής Αρχαιολογίας στο ΑΠΘ κ. Γιώργος Χουρμουζιάδης, που αποκάλυψε το ντοκουμέντο στη διάρκεια ανασκαφικής έρευνας το περασμένο καλοκαίρι.

Η ξύλινη πινακίδα με την επιγραφή χρονολογήθηκε επακριβώς με τη μέθοδο του άνθρακα-14 στον «Δημόκριτο» στο 5260 (!) π.Χ., δηλαδή στο τέλος της μέσης νεολιθικής περιόδου.

Ο κ. Χουρμουζιάδης με επιστημονικά επιχειρήματα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα χαράγματα της επιγραφής, που είναι οργανωμένα σε στίχους, δεν πρέπει να είναι διακοσμητικά, αλλά «γράμματα» που μπορούν να ενταχθούν στο σύστημα της παλαιοευρωπαϊκής.

Πύλη Ιάσωνος

Η πραγματική ταυτότητα των Τελχίνων.( ΔΕΙΤΕ ΤΟ VIDEO)

Σύμφωνα με την επικρατέστερη αρχαία ελληνική παράδοση, από την ένωση της θεάς Γαίας και του Πόντου (θάλασσα) γεννήθηκαν εννέα όντα τα οποία σύμφωνα με τον Καλλίμαχο κατείχαν τις ιδιότητες του βάσκανου, του γόη, του μάγου, του πανούργου, του φαρμακέως κλπ. Τα όντα αυτά ονομάστηκαν Τελχίνες από το ρήμα Θέλγω, διότι είτε όταν έγινε ο κατακλυσμός αυτοί επιχείρησαν να κολακέψουν τους θεούς, ώστε να σώσουν το τομάρι τους, είτε επειδή πίστευαν πως ήτανε απόστολοι των αρχαίων μυστηρίων με στόχο να προσελκύσει άτομα πως μύηση. Ως προς την εμφάνισή τους, οι αρχαίοι μυθολόγοι μας πληροφορούν πως είχαν κεφάλι σκύλου, σώμα ψαριού, χέρια φώκιας (στοιχείο που τους συνδέει με τον Ήφαιστο, λόγω του τρόπου που περπατά η φώκια) και πόδια χήνας ή πάπιας, ενώ επίσης τους ήθελαν και άριστους γνώστες της μεταλλουργίας, σε σημείο ώστε να τους παρουσιάζουν και ως δασκάλους του Ηφαίστου. Επίσης πίστευαν πως μόλυναν με θειάφι τα νερά της Στυγός, ξέραιναν φυτά και ποτάμια, καθώς και ότι είχαν τη δύναμη να πεθαίνουν άνθρωπο ματιάζοντάς τον.
Αρχικά ζούσανε στην Κρήτη, αλλά κάποια στιγμή μετακινήθηκαν προς την Κύπρο και την Ρόδο, με την οποία και συνδέθηκαν. Όταν η Ρέα γέννησε τον Ποσειδώνα, φοβούμενη μην τον καταπιεί ο Κρόνος, τον εμπιστεύτηκε στους Τελχίνες και στην Καφείρα. Όταν ενηλικιώθηκε ο Ποσειδώνας οι Τελχίνες τον πάντρεψαν με την αδελφή τους την Αλία, με την οποία και απέκτησε έξι αρσενικά παιδιά και μία κόρη την Ρόδο, η οποία αργότερα παντρεύτηκε τον θεό Ήλιο, ενώ ως δώρο γάμου έλαβε από τους Τελχίνες την τρίαινα.

Το σύμβολο της τρίαινας δεν είναι απλή υπόθεση.Π ρόκειται ιερατικό σύμβολο που δείχνει πως ο θεός Ποσειδών ελέγχει το εν (κοντάρι τρίαινας) το οποίο εκδηλώνεται δια της τριάδος (τρεις αιχμές) όπου σύμφωνα με τον Ερμή τον Τρισμέγιστο δια της τριάδος υφίσταται ο κόσμος. Κατά το ταξίδι της Αφροδίτης από την Κύπρο στα Κύθηρα επιχείρησε να προσαράξει στην Ρόδο αλλά την εμπόδισαν τα έξι παιδιά του Ποσειδώνα με αποτέλεσμα να τους ρίξει μανία η θεά και να βιάσουνε την μάνα τους, η οποία από ντροπή πνίγηκε και μεταμορφώθηκε σε θεά Λευκοθέα. Μέσω της Λευκοθέας η Αλία σχετίζεται με την Ινώ, η οποία και αυτή μεταμορφώθηκε σε θεά Λευκοθέα, και έτσι έχουμε ένταξη των Τελχίνων στον Διονυσιακό κύκλο. Το όνομα Αλία συνδέεται με το ρήμα αλίζω και συμβολίζει τον συγκεντρωμένο λαό που αποδέχεται τον θεό Ποσειδώνα, τον οποίο έχουνε δημιουργήσει οι Τελχίνες, αφού η ανάλυση των στοιχείων δείχνει πως αυτοί ήτανε μία τάξη ιερέων, που οργάνωσε, έδωσε νοήματα, και έφτιαξε τα σύμβολα της λατρείας του Ποσειδώνα. Άλλωστε σύμφωνα με τον Διογένη τον Λαέρτιο τον τίτλο του γόη τον έφεραν οι αρχαίοι Έλληνες ιερείς. Επίσης σύμφωνα με τον λεξάριθμο της λέξεως ΑΛΙΑ έχουμε αλία=42=γαλή(γάτα), η οποία όμως γάτα ως γνωστό κυνηγά τα ποντίκια και σύμφωνα με το συμπέρασμα που προέκυψε από ένα πείραμα, το οποίο απέδειξε πως όταν τοποθετηθούν τα ποντίκια σε πολύ αδύναμο μαγνητικό πεδίο, αυτά δεν πολλαπλασιάζονται γρήγορα, χάνουν το τρίχωμά τους, γίνονται πιο πειθήνια και πεθαίνουν πρόωρα μπορούμε να πούμε πως όπως το ποντίκι χρειάζεται τόπους με δυνατά μαγνητικά πεδία, έτσι ακριβώς και η Αλία ή ο λαός που ενστερνίστηκε την λατρεία του Ποσειδώνος, επιζητά και αυτός τέτοια πεδία (θεωρία ιερής γεωμετρίας). Αν αντικαταστήσουμε το γράμμα Λ με το Ρ τότε το όνομα Αλία γίνεται Αρία, και κατά την προσωπική μου γνώμη παραπέμπει στην φράση Aρουρας Ίαμα, δηλαδή φάρμακο της γης και δεν αποκλείεται να υποδηλώνει πως η επιζητούσα ενέργεια είναι κάποια θεραπευτική δύναμη προερχόμενη από τη γη. Σε συνδυασμό με το συμπέρασμα του πειράματος προκύπτει πως η ενέργεια που θεωρείται άρουρας ίαμα είναι ηλεκτρομαγνητική.
Η υπόθεση πως οι Τελχίνες είναι αμφίβιοι, στηρίζεται σε γνώσεις των ιερατείων. Σε πρώτο βαθμό από την άποψη που ήθελε τον άνθρωπο να έχει προέλθει από ένα είδος παραπλήσιο του ιχθύος, και κατά δεύτερον από απολιθώματα αμφιβίων πλασμάτων, τα οποία οι τότε άνθρωποι χρησιμοποίησαν για να μπορέσουν να αναφερθούν στην μορφή των Τελχίνων. Όπως ακριβώς συμβαίνει και με τους Κύκλωπες, όπου το κρανίο των μαμούθ σου δίνει την εντύπωση ενός Κύκλωπα. Ακόμη και ο τρόπος που ο Οδυσσέας τυφλώνει τον Πολύφημο παραπέμπει σε προσπάθεια κυνηγών να σκοτώσουνε ελεφαντοειδή, όπως απέδειξε ο κύριος Πουλιανός με την ανακάλυψη ενός ελέφαντα σκοτωμένο από ανθρώπους πριν από 3 εκατομμύρια χρόνια στην Μακεδονία. Έτσι και οι πανάρχαιοι Τελχίνες θεωρούνται αμφίβιοι, ένα ενδιάμεσο στάδιο μεταξύ ανθρώπου και ψαριού.
Κατά τους αρχαίους όταν έγινε βασιλιάς ο Κρόνος ξεκίνησε εκστρατείες για να εκπολιτίσει τους υπόλοιπους λαούς. Μέσα στις εκστρατείες αυτές συμμετείχαν και διάφορες ιερατικές τάξεις, όπως λόγου χάριν οι Τελχίνες, οι οποίοι σχετίζονται με τον Όαννες και τους Ντόγκον. Επίσης μέσα από τις Ελληνικές εκπολιτιστικές εκστρατείες πέρασε και η λατρεία του θεού Ποσειδώνος στην Αίγυπτο, με την ονομασία Νου. Ένα γεγονός που το γνωρίζει και η Ελληνική γλώσσα, αφού ΝΟΥ=ΠΟΤΕΙΔΑΝ=520, όπου Ποτειδάν ή Ποτιδάν το αρχαιότερο όνομα του θεού Ποσειδώνα και σημαίνει ο κυρίαρχος (πόσις) του ύδατος (δαν). Ο θεός αυτός είχε μορφή βατράχου και για αυτό συνδέεται με την σελήνη μιας και ο βάτραχος ήτανε σύμβολο της σεληνιακής Εκάτης. Κατά την προσωπική μου γνώμη ο θεός Ποσειδώνας έχει προέλθει από την θεοποίηση του φαινομένου της παλίρροιας, ενώ μέσω του πυθμενικού αριθμού της λέξεως ΤΕΛΧΙΝΕΣ =1200=3, έχουμε ένδειξη για σχέση τους με την τρίμορφη Σελήνη. Πάντως με βάση τον λεξάριθμο της λέξης ποτιδάν=515=εστί, έχουμε την πληροφορία πως ο Ποσειδώνας στηρίζεται σε κάτι υπαρκτό.
Σύμφωνα με μία αρχαία παράδοση με την βοήθεια της Αρτέμιδος/ σελήνης, οι Τελχίνες πληροφορήθηκαν τον επικείμενο κατακλυσμό και κατά την προσπάθεια τους να επιβιώσουν μεταμορφώθηκαν σε ένα ανθρωπόμορφο είδος ψαριού που ονομάζεται ψάρι νυχτερίδα ή διαβολόψαρο. Αρκετοί ψαράδες έχουνε πιάσει τέτοιου είδους Τελχίνες. Κατά κάποιους άλλους οι Τελχίνες προαισθάνθηκαν τον κατακλυσμό και ίσως για τον λόγο αυτόν τους συνέδεσαν με το νερό αφού μελέτες έδειξαν πως το νερό σχετίζεται με τα προαισθήματα και με την θεωρία του χρόνου, όπου λόγω της ασυνέχειάς του το ενεργειακό μας σώμα μπορεί εκμεταλλευόμενο τα χάσματα να αντλεί πληροφορίες για τα μελλούμενα και με την βοήθεια του ύδατος να τα αποθηκεύει.

Είτε επειδή οι Τελχίνες κατά τη διάρκεια της τιτανομαχίας ήτανε σύμμαχοι του Κρόνου, είτε επειδή μόλυναν με θειάφι τα νερά του Στύγα ποταμού, ο Ζευς αποφάσισε να τους εξολοθρέψει με κατακλυσμό. Όμως οι Τελχίνες τον προαισθάνθηκαν και μερικοί εξ αυτών μεταβήκανε στην Σικυώνα, στον Ορχομενό και στην Δωδώνη όπου τελικά πνίγηκαν από τα συνεχώς αυξανόμενα ύδατα, ενώ άλλοι πέρασαν στην περιοχή της Λυκίας όπου τους εξολόθρευσε ο Απόλλωνας είτε με τα βέλη του, είτε τους κατασπάραξε έχοντας λάβει μορφή λύκου. Ο Απόλλωνας είναι εκείνη η δύναμη που επιτηρεί και διασφαλίζει την συμπαντική αρμονία. Έτσι όταν ο Απόλλωνας εξολοθρεύει τους Τελχίνες αποκαθιστά την αρμονία, την οποία έχουν διαταράξει. Για να γίνει πιο κατανοητή αυτή η άποψη έχουμε: λύκος=720=νους, και σύμφωνα με τον Αναξαγόρα οι αντίρροπες δυνάμεις που συνθέτουν την αρμονία του σύμπαντος είναι ο νους που ενώνει και το άπειρον που χωρίζει τα υλικά στοιχεία. Έτσι ο Απόλλωνας μεταμορφωμένος σε λύκο κρυπτογραφεί τον νου, και επομένως θα πρέπει οι Τελχίνες να σχετίζονται με το Άπειρο. Πράγματι με βάση την λεξαριθμική θεωρία έχουμε ΘΕΛΓΙΝΕΣ=312=ΑΒΑΡΗΣ, ΑΠΕΙΡΟΝ=316=Δ+ΘΕΛΓΙΝΕΣ=Δ+ΑΒΑΡΗΣ, όπου Θελγίνες το δεύτερο όνομα των Τελχίνων και άβαρης ο μη έχων βάρος, δηλαδή η έλλειψη βαρύτητας και ειδικότερα της έλξεως που δημιουργεί το βαρυτικό πεδίο. Έτσι δυνάμεθα να πούμε πως οι Τελχίνες ταυτίζονται με τη δύναμη που εμποδίζει την έλξη και επομένως την ένωση των στοιχείων, δηλαδή το Aπειρον.
Ο αρχαιότερος κατακλυσμός που είναι καταγραμμένος στην αρχαία παράδοση είναι του Ωγύγη, τον οποίον έχει προκαλέσει κάποια αλλαγή στον πλανήτη Αφροδίτη (Έσπερος του Ομήρου). Φαίνεται λοιπόν πως αυτός είναι ο κατακλυσμός που έπληξε τους Τελχίνες, αφού και με την παλαιότητά τους ταιριάζει και με κάποια συμπαντική καταστροφή που διατάραξε την συμπαντική αρμονία, έτσι ώστε να επέμβει ο επιτηρητής της. Μετά τον αφανισμό των Τελχίνων, αυτοί ρίχνονται στον Τάρταρο και όπως μας αποκαλύπτει ο Στησίχορος ταυτίζονται με τις Κήρες-σκιερούς, που εισέρχονται στην δική μας διάσταση μέσω πυλών. Δεν αποκλείεται η ταύτιση αυτή να έχει γίνει επειδή οι Τελχίνες αναζητώντας την ηλεκτρομαγνητική ενέργεια ζούσαν σε περιοχές όπου υπήρχαν τέτοιες πύλες, η ύπαρξη των οποίων οφείλεται σε διαταραγμένα πεδία. Πάντως ένα είναι σίγουρο, η ταύτιση των Τελχίνων με τις Κήρες υποδηλώνει την υποβάθμισή τους στο επίπεδο των κακών πνευμάτων και των θαλάσσιων δαιμόνων, η οποία έχει επιτυγχανθεί από τις κοινότητες που εδίωξαν αυτούς. Κατά την μυθολογία οι Τελχίνες εκδιώχτηκαν από την Ρόδο από τους Ηλιάδες και ακολούθησαν τον Διόνυσο στην εκστρατεία του στην Ινδία, ενώ άλλες πηγές θέλουν να τους έχει καταδιώξει ο Φορωνέας, ο οποίος είχε μυηθεί στις τέχνες των Τελχίνων αλλά γρήγορα τις μοιράστηκε με τους υπόλοιπους ανθρώπους. Πίσω από την κόντρα Φορωνέως και Τελχίνων υποκρύπτεται η κόντρα της Ήρας με τον Ποσειδώνα στην περιοχή του ?ργους. Ακόμη επειδή η Ήρα σχετίζεται με την Κυβέλη, έχουμε την αντιπαλότητα της λατρείας της Κυβέλης με τις άλλες γεωκεντρικές θρησκείες στον Ελλαδικό χώρο, την οποία εν κρυπτώ παρουσιάζει ο Όμηρος στην περιγραφή της ασπίδος του Αχιλλέως. Από την περιγραφή αυτή προκύπτει πώς οι εννέα αναφερόμενοι σκύλοι είναι οι Τελχίνες, οι οποίοι προστατεύουν ένα κοπάδι βόδια και ταύρους, τα οποία κρυπτογραφούν τον μηνίσκο της σελήνης και έτσι αποδεικνύεται πως οι Τελχίνες ήτανε ιερείς της Σελήνης. Από την άλλη τα δύο λιοντάρια που επιτίθονται στο κοπάδι είναι η δυναμικά εξαπλωμένη λατρεία της Κυβέλης, που εκφράζει την άγρια φύση.
Σύμφωνα με τους αρχαίους, οι Τελχίνες ταυτίζονται με τους Κουρήτες, τους Κορυβάντες, τους Ιδαίους Δάκτυλους και τους Κάβειρους, οι οποίοι συνδέονται με τη λατρεία της γης. Μία επιβεβαίωση πως έχουνε σχέση με τη λατρεία της γης, η οποία όπως αποδεικνύεται στο 6ο κεφάλαιο συνδέεται με τη λατρεία της σελήνης. Οι Τελχίνες θα πρέπει να θεωρηθούν ως οι αρχέγονοι Κάβειροι, αφού η Καφείρα που τους βοήθησε να αναθρέψουν τον Ποσειδώνα συνδέεται με την Καβείρα, μητέρα των Καβείρων. Κατά την τέλεση των Καβείριων μυστηρίων, οι μύστες πήγαιναν μπροστά σε έναν λίθο, που βρισκότανε μέσα σε έναν στρογγυλό (κυκλικό) λάκκο. Όμως υπάρχουν οι εξής ισότητες ΜΙΚΡΟΣ ΚΥΚΛΟΣ=ΚΥΝΟΣ ΟΡΟΣ=Ο ΣΕΙΡΙΟΣ ΕΣΤΙ=1180=ΠΩΛΟΣ, με τον πώλο να σχετίζεται με τον Ποσειδώνα αφού η Ρέα αντί του νεογέννητου Ποσειδώνος έδωσε στον Κρόνο ένα νεογέννητο άλογο. Στην πραγματικότητα η Ρέα ως θεοποιημένη μορφή της γης, δηλαδή η ίδια η φύση επιλέγει να συμβολιστεί ο Ποσειδώνας με τον ίππο, ο οποίος έχει διττή σημασία: την δύναμη και το άλογον. Και πράγματι ο Ποσειδώνας είναι θεός που έχει τη δύναμη να προκαλεί σεισμό και φουρτούνες, ενώ από την άλλη εύκολα θυμώνει και πάνω στην οργή του προκαλεί καταστροφές. Το ρήμα Θέλγω από το οποίο προέρχεται το όνομα των Τελχίνων μπορεί να αναγραφεί ως Θ+ΕΛΓΩ ή Θ+ΕΛΚΩ και υποδηλώνει την έλξη αυτού που σημαίνει το γράμμα Θ, το οποίο οι Σημιτικοί λαοί συσχέτισαν με το φίδι. Κατά τους Κέλτες όμως το φίδι συμβολίζει τα ενεργειακά πεδία της γης. Έτσι έχουμε μία ακόμη ένδειξη πως οι Τελχίνες αναζητούν ενεργειακά πεδία. Με την εγκατάσταση τους οι Τελχίνες στην Ρόδο ίδρυσαν τις πόλεις Κάμιρο, Ιαλυσό και Λίνδο, οι οποίες σχηματίζουν ορθογώνιο τρίγωνο με ορθή γωνία την Κάμιρο και ίσως στην περιοχή αυτή να αναπτύχθηκε η λατρεία του Ποσειδώνα. Θεωρώντας τους Τελχίνες βάσκανους τους ενέτασσαν στην ίδια κατηγορία με τους μάγους, τους ιερείς, τους βασιλιάδες κλπ. Πιστεύεται πως το μάτιασμα προέρχεται από τον οφθαλμό και σύμφωνα με τον Δημόκριτο οι οφθαλμοί εκπέμπουν είδωλα, που έχουνε αισθήσεις και ορμή και φέρνουνε μαζί τους την μοχθηρία προκαλώντας κακό στον ματιασμένο. Όμως με βάση τους λεξάριθμους ΟΦΘΑΛΜΟΣ=Ο ΚΑΔΜΟΣ ΕΣΤΙ=920, που σημαίνει ότι ο οφθαλμός έχει κάποια σχέση με ότι συμβολίζει ο Κάδμος. Με την χρήση της γραμμικής Β η λέξη Κάδμος αναγράφεται ως ΚΑ-ΔΟ-ΜΟ, και μπορεί να ερμηνευτεί ως ο δομών το Κά, το οποίο για τους Αιγυπτίους συμβολίζει το ενεργειακό σώμα. Επομένως ο οφθαλμός δομεί το ενεργειακό σώμα, το οποίο είναι υπεύθυνο για την εκμετάλλευση των χρονικών χασμάτων. Φαίνεται ότι οι Τελχίνες ήτανε μαγνητικά όντα, δηλαδή άτομα με τηλεπάθεια, γοητεία, βασκανία και ικανότητα εκμετάλλευσης των μαγνητικών ρευστών τους.

Γενικά οι Τελχίνες ήτανε ιερείς μέσα στη λατρεία της γης. Όμως καθόλου άσχετη με τη λατρεία της γης δεν είναι και η λατρεία της σελήνης, αφού οι τότε άνθρωποι παρατήρησαν πως η σελήνη συνδέεται με την έμμηνο ρύση. Αυτή η παρατήρηση οδήγησε στο συμπέρασμα πως η σελήνη δημιουργεί την γονιμότητα. Έτσι ξεκίνησε η λατρεία της σελήνης ως εκείνης της δυνάμεως που θα συμβάλλει στην γονιμοποίηση και στην ευφορία της γης. Παράλληλα με τη λατρεία της σελήνης άρχισε και η παρατήρησή της, που είχε ως συνέπεια να παρατηρηθεί το φαινόμενο της παλίρροιας, το οποίο και θεοποιήθηκε. Από αυτό το φαινόμενο προέκυψε ο θεός Ποσειδώνας, ως η δύναμη της σελήνης να εξουσιάζει τα ύδατα. Δημιουργοί της νέας αυτής λατρείας ήτανε οι Τελχίνες. Ορμώμενοι από την εξίσωση ΠΩΛΟΣ=Ο ΣΕΙΡΙΟΣ ΕΣΤΙ, μπορούμε να πούμε πως με τον πώλο σχετίζεται η εξωτερική υφή της Ποσειδώνιας λατρείας (ως πώλο γνώρισε τον Ποσειδώνα ο Κρόνος, δηλαδή οι ιερείς της Κρόνιας λατρείας) και αυτό διότι όπως ακριβώς ο Σείριος μέσω του ο Όσιρη συνδέεται με θεότητες της γονιμότητας και της ευφορίας έτσι και ο Πώλος με την λεξαριθμική του ισότητα με τον Σείριο γίνεται εκείνο το σύμβολο του Ποσειδώνα που επισημαίνει ότι σχετίζεται με τη γονιμότητα. Η γνώση του μετάλλου από τους Τελχίνες ενίσχυσε τη θέση τους μέσα σε αυτές της θρησκευτικές κοινότητες, αφού μιας και η σελήνη είναι η δύναμη που γονιμοποιεί τη γη, οτιδήποτε θα προστάτευε τη σελήνη θα ήτανε σπουδαίο. Κατά τα αρχαία χρόνια πίστευαν πώς η κρούση των μετάλλων αποτρέπει την έκλειψη της σελήνης. Επομένως οι Τελχίνες ως κατασκευαστές μεταλλικών αντικειμένων μετατράπηκαν σε προστάτες της σεληνιακής λατρείας, όπως αποδεικνύεται και από την περιγραφή της ασπίδος του Αχιλλέα. Μία ακόμη απόδειξη για το ότι είναι οι φύλακες της σελήνης, είναι και η προσβολή τους από μανία από την σεληνιακή θεά Aρτεμη, όντας σκύλοι του Ακταίονα, όταν ο τελευταίος είδε γυμνή την θεά. Το ότι είδε γυμνή τη θεά σημαίνει ότι γνώρισε όλη τη φύση της θεότητας πράγμα μη επιτρεπτό, αφού όλη τη φύση της θεότητας τη γνώριζαν μόνο μέσω ειδικής μύησης κάποιοι ιερείς, όπως γινότανε με τα λαβυρινθιτικά μυστήρια. Οι Τελχίνες εδώ δρουν ως φύλακες του μυστικού ( όλη η φύση της θεάς ) της Aρτεμης- σελήνης.

ΔΕΙΤΕ ΤΟ VIDEO

πηγή: Κοινότητα του μεταφυσικού

Η κατάρα των Ελγεινίων Μαρμάρων.

Η κατάρα των Ελγεινίων Μαρμάρων. Αναζητώντας τον χαμένο θησαυρό. Τα Γλυπτά του Παρθενώνα / Ελγίνεια Μάρμαρα. Πίσω από την πλέον διάσημη συλλογή τέχνης στον κόσμο, κρύβεται αυτή η απίστευτη ιστορία.

Η ακρόπολη των Αθηνών - Το θαύμα του αρχαίου και του σύγχρονου κόσμου. Μεγάλο μέρος της δόξας της όμως, βρίσκεται στο βρετανικό μουσείο του Λονδίνου. Διακόσια εξαιρετικά γλυπτά από μάρμαρο, αφαιρέθηκαν από την Ακρόπολη απ' αυτόν τον άνθρωπο - τον Λόρδο Έλγιν. Κατηγορήθηκε ως κλέφτης και εξυμνήθηκε ως σωτήρας.

Η ιστορία της μεταφοράς των γλυπτών από την Αθήνα στο Λονδίνο, χαρακτηρίζεται από μεγαλείο και απάτη. Είναι η ιστορία ενός ανθρώπου, που θαμπώθηκε από την τέχνη. Ενός ανθρώπου, που καταράστηκαν οι Θεοί.

ΔΕΙΤΕ ΤΟ  VIDEO

ΠΗΓΗ: Chris88BG

2012 - ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΕΛΟΣ !!! ΙΧΟΡ ΚΑΙ ΓΟΝΙΔΙΟ Ε!!

Το βίντεο είναι απόσπασμα από την εκπομπή «ΜΥΣΤΙΚΑ ΠΕΡΑΣΜΑΤΑ» που μεταδόθηκε την Ημέρα της Αφροδίτης (Παρασκευή) 16 Νοεμβρίου 2012.
Ολόκληρη η εκπομπή εδώ: https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=h5R8OZGYjpo  

ΔΕΙΤΕ ΤΟ  VIDEO

ΠΗΓΗ: Σείριος Φαέθων

Ιστορία Ακρόπολη Αθηνών (Ντοκιμαντέρ)

Η Ακρόπολη Αθηνών είναι ένας βραχώδης λόφος ύψους 156 μ. από την επιφάνεια της θάλασσας και 70 μ. περίπου από το επίπεδο της πόλης της Αθήνας. Η κορυφή του έχει σχήμα τραπεζοειδές μήκους 300 μ. και μέγιστου πλάτους 150 μ. Ο λόφος είναι απρόσιτος απ’ όλες τις πλευρές εκτός της δυτικής, όπου και βρίσκεται η οχυρή είσοδος, η διακοσμημένη με τα λαμπρά Προπύλαια.

Η Ακρόπολη σε 3D αναπαράσταση

Διαπιστώθηκε ότι ο λόφος ήταν κατοικημένος από την 3η χιλιετία π.Χ.. Από τον 6ο αι. π.Χ. άρχισαν να χτίζονται πάνω σ’ αυτόν τα ιερά των Αθηναίων, όπως το Εκατόμπεδον, που καταστράφηκαν κατά τους Περσικούς πολέμους.

Η ανοικοδόμηση των τειχών και των ιερών άρχισε αμέσως μετά την ήττα των Περσών, το 465 π.Χ., την εποχή δηλαδή του Περικλή. Κάτω από την επίβλεψη του Φειδία και των αρχιτεκτόνων Μνησικλή, Καλλικράτη και Καλλίμαχου χτίστηκαν και διακοσμήθηκαν ο Παρθενώνας, το Ερέχθειο, τα Προπύλαια και ο ναός της Αθηνάς ή Απτέρου Νίκης.

Κατά τη Ρωμαϊκή περίοδο προστέθηκαν μερικά ασήμαντα κτίσματα. Κατά τη Βυζαντινή εποχή ο Παρθενώνας μετατράπηκε σε χριστιανική εκκλησία. Κατά τη φραγκοκρατία έγινε καθολικός ναός, ενώ κατά την τουρκοκρατία τζαμί.

Κατά την τουρκοκρατία η Ακρόπολη έπαθε τις περισσότερες ζημίες. Οι Τούρκοι είχαν αποθηκεύσει πυρίτιδα πάνω σ” αυτήν και έγιναν αίτιοι να καταστραφούν τα μνημεία της. Το 1645 ένας κεραυνός που έπεσε πάνω στην πυρίτιδα ανατίναξε τα Προπύλαια. Το 1687, όταν την Ακρόπολη πολιορκούσε ο Ενετός Μοροζίνι, μία από τις βόμβες έπεσε πάνω στην πυρίτιδα που ήταν αποθηκευμένη στον Παρθενώνα και κατέστρεψε τον ναό.


Εκτεταμένες καταστροφές προκάλεσε ο Άγγλος λόρδος Έλγιν λίγο πριν από την Επανάσταση του 1821. Έβαλε να ξηλώσουν τη ζωφόρο του Παρθενώνα, μετόπες, αετώματα, μία Καρυάτιδα και έναν κίονα του Ερεχθείου, τα οποία μετέφερε στην Αγγλία. Για όλα αυτά πλήρωσε 35000 λίρες στους Τούρκους και στους Αθηναίους δώρισε ένα ρολόι, που στήθηκε στην αρχαία αγορά. Κατά την Επανάσταση του 1821 η Ακρόπολη πολιορκήθηκε διαδοχικά από Έλληνες και Τούρκους και υπέστη νέες καταστροφές. Το 1834 άρχισαν οι αρχαιολογικές εργασίες για την αποκατάσταση των μνημείων της.

ΔΕΙΤΕ ΤΟ  VIDEO

Προπύλαια

Τα Προπύλαια, προθάλαμος για την είσοδο στην Ακρόπολη.

Η μνημειώδης αυτή είσοδος της Ακρόπολης άρχισε να χτίζεται το 436 π.Χ. μετά την ολοκλήρωση του Παρθενώνα, πάνω σε σχέδια του αρχιτέκτονα Μνησικλή. Το οικοδόμημα αυτό διαιρείται σε τρία μέρη. Στο κέντρο βρίσκεται ένα ναόσχημο μακρύ κτίσμα με ψηλό αέτωμα και όψη δωρικού ναού. Δεξιά και αριστερά από αυτό είναι χτισμένες από μία πτέρυγα που μοιάζουν με δωρικούς ναούς χωρίς αέτωμα, αλλά έχουν στέγη αετοειδή.

Το κεντρικό οικοδόμημα είναι κάτι το μοναδικό στην αρχαία ελληνική αρχιτεκτονική. Έξι κίονες δωρικού ρυθμού κοσμούν την πρόσοψη. Οι κίονες λεπταίνουν όσο προχωρούν από τη βάση προς την κορυφή. Πάνω σ’ αυτούς στηριζόταν ένα αέτωμα χωρίς διακόσμηση. Ο κύριος χώρος διαιρείται σε τρία κλίτη με δύο σειρές από ιωνικούς κίονες (τρεις σε κάθε πλευρά).

Τα Προπύλαια δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ. Το 431 άρχισε ο Πελοποννησιακός πόλεμος και οι εργασίες σταμάτησαν. Το 429 πέθανε ο Περικλής και οι διάδοχοί του δεν έδειξαν ενδιαφέρον για τη συνέχιση του έργου.
Ναός της Αθηνάς ή Απτέρου Νίκης

Είναι ένας μικρός ολομάρμαρος ναός, που άρχισε να χτίζεται μεταξύ 427 και 424 π.Χ. με αρχιτέκτονα τον Καλλικράτη. Είναι τετράστυλος αμφιπρόστυλος ναός ιωνικού ρυθμού, χτισμένος πάνω σε μία κρηπίδα με τέσσερις βαθμίδες. Δεν έχει πρόναο. Μέσα στον σηκό του υπήρχε άγαλμα της Αθηνάς Νίκης, που κρατούσε στο αριστερό χέρι περικεφαλαία και στο δεξί ρόδι, που είναι σύμβολο των θεών του κάτω κόσμου. Η ζωφόρος και τα αετώματα του ναού είχαν γλυπτές παραστάσεις. Γύρω στο 421 – 415 π.Χ. ο ναός περιβλήθηκε με ένα συνεχές θωράκιο ύψους 1,05 μ., που στην εξωτερική του όψη παρίστανε ανάγλυφες Πτερωτές Νίκες την ώρα που προετοιμάζουν θυσία για την Αθηνά. Το 1687 οι Τούρκοι διέλυσαν τον ναό και με τα αρχιτεκτονικά του μέλη ενίσχυσαν τις οχυρώσεις τους.
Παρθενώνας
Κύριο λήμμα: Παρθενώνας

Ο Παρθενώνας, ένα από τα διασημότερα μνημεία του κόσμου.

Ο Παρθενώνας είναι το μεγαλύτερο και επισημότερο οικοδόμημα της Ακρόπολης και συγκεντρώνει τον θαυμασμό όλου του κόσμου αιώνες τώρα. Οι εργασίες για την ανέγερση του ολομάρμαρου αυτού ναού της Αθηνάς άρχισαν το 447 π.Χ. υπό τη διεύθυνση των αρχιτεκτόνων Ικτίνου και Καλλικράτη. Ο ναός ολοκληρώθηκε το 438 και κατά τα Παναθήναια του επόμενου χρόνου αφιερώθηκε στην πολιούχο θεά. Παρόλα αυτά οι εργασίες συνεχίστηκαν μέχρι το 432. Είναι ναός δωρικού ρυθμού περίπτερος με οκτώ κίονες στις στενές και δεκαεπτά στις μακριές πλευρές. Οι κίονες έχουν ύψος 10,5 μ. και πάνω τους στηρίζεται ο θριγκός (επιστύλια), οι μετόπες, τα τρίγλυφα, τα γείσα και τα αετώματα. Ο σηκός ήταν χτισμένος ολόκληρος με μαρμάρινες πέτρες σε οριζόντιες σειρές και σε καθεμία στενή πλευρά είχε από έξι δωρικούς κίονες, οι οποίοι τον χώριζαν σε δύο μέρη: τον κυρίως ναό και τον οπισθόδομο. Η ζωφόρος στους τοίχους του σηκού είχε παραστάσεις της πομπής των Παναθηναίων.

Ο κυρίως ναός στο εσωτερικό του χωριζόταν σε τρία μέρη· αυτό γινόταν με δύο κάθετες δωρικές κιονοστοιχίες. Το μεσαίο από τα τρία μέρη ήταν το πλατύτερο και σ” αυτό ήταν στημένο πάνω σε βάθρο το περίφημο χρυσελεφάντινο άγαλμα της Παρθένου Αθηνάς, το οποίο ο Φειδίας είχε ολοκληρώσει και τοποθετήσει το 338 π.Χ. στη θέση του. Οι 92 μετόπες εσωτερικά ήταν ανάγλυφες και παρίσταναν διάφορα μυθολογικά θέματα: Γιγαντομαχίες, Αμαζονομαχίες, Κενταυρομαχίες και επεισόδια από την άλωση της Τροίας.

Από αιώνες οι Έλληνες αρχιτέκτονες ποτέ δε σταμάτησαν να δουλεύουν για να ανυψωθεί ένας ναός από απλό λειτουργικό οικοδόμημα σε ένα αισθητικό δημιούργημα. Ο Παρθενώνας βρίσκεται στην κορυφή όλων των αρχαίων οικοδομημάτων ακριβώς γι” αυτόν τον λόγο. Ας εξετάσουμε ένα προς ένα τα στοιχεία της αισθητικής αυτής υπεροχής: α) Η τοποθέτηση στο χώρο. Βγαίνοντας από τα Προπύλαια, ο επισκέπτης αντίκριζε όχι το μέτωπο του ναού αλλά ολόκληρο το σώμα του, χαρίζοντάς του την «ευμετρίαν» του, δηλαδή το ισοδύναμο ζύγισμα του πλάτους προς το μήκος και το ύψος του. β) Οι τρεις κατά μήκος διαιρέσεις ενός ναού (το κρηπίδωμα, η κιονοστοιχία και ο θριγκός) έχουν την αρμονικότερη σχέση την οποία γνώρισε ποτέ η ελληνική τέχνη. Πρώτοι ο Γερμανός Hoffner και ο Άγγλος Pennethorne διαπίστωσαν ότι οι βαθμίδες του Παρθενώνος είναι καμπύλες. Οι βαθμίδες φουσκώνουν προς το κέντρο, στις μεν μακριές πλευρές 0,11 μ. συνολικά, στις δε στενές 0,06μ., σχηματίζοντας τις «υπερβολικές» λεγόμενες καμπύλες. Οι επάλληλες αυτές καμπύλες δίνουν την εντύπωση πως ο ναός έχει πάρει μια βαθιά ανάσα πριν σταθεί στον χώρο. γ) Αντίθετα, οι τοίχοι και η κιονοστοιχία, που αποτελούν τη δεύτερη καθ” ύψος διαίρεση του κτηρίου, κλίνουν προς τα μέσα με τρόπο, ώστε το κτήριο σχηματίζει τη βάση μιας μεγάλης πυραμίδας. Οι γωνιαίοι κίονες έχουν φυσικά διπλή κλίση, δηλαδή γέρνουν προς τα μέσα ιδωμένοι τόσο από τη στενή όσο και από τη μακριά πλευρά του κτηρίου. δ) Μείωση- Ένταση- Βηματισμός: Η «μείωση» είναι το αδυνάτισμα του πάχους των κιόνων προς τα πάνω. Η μείωση αυτή δεν είναι ενιαία και ακολουθεί μία ιδιόρρυθμη καμπύλη. Στα 2/5 περίπου του ύψους του κίονος παρουσιάζεται μία αντίθετη κίνηση, η οποία μοιάζει με φούσκωμα και ονομαζόταν «ένταση», ακριβώς επειδή αποσκοπούσε στην εντύπωση πως ο κίονας εντείνει τη δύναμή του, για να κρατήσει το βάρος του θριγκού. Αλλά και ο «βηματισμός» των κιόνων είναι πολύ προσεγμένος. Καμία απόσταση μεταξύ των κιόνων δεν είναι ακριβώς η ίδια και επί πλέον οι αποστάσεις των γωνιαίων κιόνων με τους διπλανούς τους είναι μεγαλύτερες απ” ό,τι μεταξύ των ενδιάμεσων κιόνων. Όλες αυτές οι λεπτότητες, οι οποίες δεν είναι αμέσως φανερές στο μάτι, επεδίωκαν να εξασφαλίσουν για το κτήριο μία δική του ζωή αλλά και μία κρυφή αρμονία. Έτσι ο Παρθενώνας συνιστά ένα έργο πολύπλοκων υπολογισμών, που αποδεικνύει πόσο προηγμένη ήταν η μαθηματική επιστήμη, αλλά και πόσο υψηλές ήταν οι απαιτήσεις του κοινού της εποχής εκείνης.
Ερέχθειο

Νοτιοδυτική άποψη

Κατά τη μυθολογία στο σημείο αυτό έγινε η φιλονικία της Αθηνάς και του Ποσειδώνα για την κυριαρχία της πόλης. Ο θεός της θάλασσας Ποσειδώνας χτύπησε το βράχο με την τρίαινα και ξεπήδησε θαλασσινό νερό. Με τη σειρά της η Αθηνά χτύπησε με το δόρυ της και φύτρωσε η ελιά. Οι θεοί που ήταν κριτές έδωσαν τη νίκη στην Αθηνά. Οι Αθηναίοι όμως θέλοντας να συμβιβάσουν τους δύο αντίπαλους θεούς τούς αφιέρωσαν από ένα ιερό κάτω από την ίδια στέγη. Έτσι χτίστηκε το πιο ιδιόμορφο από τα οικοδομήματα της Ακρόπολης από άποψη αρχιτεκτονικού σχεδίου. Στο σημείο αυτό κατά τη μυθολογία είχε την κατοικία του ο βασιλιάς Ερεχθέας, που αργότερα ταυτίστηκε με τον Ποσειδώνα. Γι’ αυτό και ο ναός πήρε το όνομά του από το μυθολογικό αυτό βασιλιά της Αθήνας. Ο ναός χτίστηκε μεταξύ 425 και 406 π.Χ. με σχέδια του αρχιτέκτονα Καλλίμαχου και είναι ένα από τα αριστουργήματα του ιωνικού ρυθμού.

Οι Καρυάτιδες

Εσωτερικά ο ναός ήταν χωρισμένος σε δύο μέρη. Το ανατολικό μέρος προς την πρόσοψη ήταν της Αθηνάς, το άλλο του Ποσειδώνα. Στο ιερό της Αθηνάς βρισκόταν το ξόανό της, ένα άγαλμά της δηλαδή κατασκευασμένο από ξύλο ελιάς, για το οποίο πίστευαν ότι είχε πέσει από τον ουρανό. Στο ιερό του Ποσειδώνα, όπου κατεβαίνει κανείς με δώδεκα σκαλοπάτια, η ξηλωμένη σ’ ένα σημείο στέγη και οι τρεις τρύπες στο βράχο του δαπέδου προκλήθηκαν από το χτύπημα της τρίαινας του θεού, όπως πίστευαν οι αρχαίοι. Το πιο γνωστό όμως μέρος του Ερεχθείου είναι η «Πρόστασις των Κορών», οι περίφημες δηλ. Καρυάτιδες. Πρόκειται για ένα σκεπαστό μπαλκόνι, του οποίου η στέγη στηρίζεται όχι σε κίονες, αλλά σε έξι αγάλματα Κορών εξαιρετικής τέχνης.
Άλλα μνημεία

Από τα πολλά άλλα μνημεία που υπήρχαν πάνω στον ιερό βράχο της Ακρόπολης αναφέρονται συνοπτικά τα γνωστότερα και σημαντικότερα:
Το Βραυρώνιον, που ήταν ένα από τα πιο παλιά ιερά της Ακρόπολης. Χτίστηκε ίσως το 459 π.Χ.. Λείψανά του σώζονται στη ΝΑ γωνία των Προπυλαίων. Ήταν αφιερωμένο στη Βραυρωνία Αρτέμιδα.
Το άγαλμα της Αθηνάς Προμάχου, έργο του Φειδία (450 π.Χ.) από τη δεκάτη των λαφύρων που πήραν οι Αθηναίοι μετά τη μάχη του Μαραθώνα. Στη θέση του κολοσσιαίου αυτού χάλκινου αγάλματος σώζονται ακόμα ίχνη του βάθρου του.
Το «Αρρηφόριον«, κατοικία των Αρρηφόρων, δύο μικρών κοριτσιών που ήταν υπεύθυνες για την μεταφορά των Ιερών Σκευών κατά τα Αρρηφόρια, καθώς και για την ύφανση του Πέπλου της Αθηνάς, που παραδιδόταν κατά τα Παναθήναια.
Ανάμεσα σ” όλα αυτά ένα ρωμαϊκό κτίσμα: ο Ναός της Ρώμης και του Αυγούστου στην ανατολική πλευρά του Παρθενώνα. Χτίστηκε μεταξύ 17 – 10 π.Χ. προς τιμήν της θεάς Ρώμης και του αυτοκράτορα Αυγούστου, που οι Ρωμαίοι τον λάτρευαν ως θεό.
Νεότερα κτήρια

Πέραν των υπολειμμάτων νεότερων εγκαταστάσεων, κυρίως βυζαντινά-μεταβυζαντινά, υπάρχει και το κτήριο του, παλαιού πλέον, Μουσείου Ακρόπολης. Είναι πάνω στον βράχο, στο χαμηλό ΝΑ άκρο του. Έχει προσανατολισμό Α-Δ και είναι θεμελιωμένο έτσι, ώστε να μην είναι ορατό και να μην βλάπτει αισθητικά τα αρχαία μνημεία. Χτίστηκε από το 1865 μέχρι το 1874, σε μελέτη του αρχιτέκτονα Παναγή Κάλκου. Το Μουσείο περιλαμβάνει μόνο τα λίθινα γλυπτά από τα μνημεία και τις ανασκαφές του χώρου της Ακροπόλης…………….

ΔΕΙΤΕ ΤΟ VIDEO

ΠΗΓΗ:(ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ)

Ο ΠΟΛΙΤΗΣ ΠΟΥ ΑΦΗΣΕ ΑΦΩΝΟΥΣ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ

Δείτε πως ένας πολίτης θέτει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Ελληνικός λαός στην σωστή τους Βάση. Ο άλλoτε λαλίστατος Βορίδης το μπούκωσε….. Η ποιο ωραία κουβέντα: “Μας λέτε ότι αν πάμε στην δραχμή, δεν θα έχουμε πετρέλαιο… ενώ τώρα…
που είμαστε στο ευρώ έχουμε πετρέλαιο όλοι ε;”

Πηγή: http://www.to-mati.gr/2012/11/13240#ixzz2CNb6leg6

Δείτε πως ένας πολίτης θέτει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Ελληνικός λαός στην σωστή τους Βάση. Ο άλλoτε λαλίστατος Βορίδης το μπούκωσε….. Η ποιο ωραία κουβέντα: “Μας λέτε ότι αν πάμε στην δραχμή, δεν θα έχουμε πετρέλαιο… ενώ τώρα…
που είμαστε στο ευρώ έχουμε πετρέλαιο όλοι ε;”

Πηγή: http://www.to-mati.gr/2012/11/13240#ixzz2CNb6leg6

Πηγή: http://www.to-mati.gr/2012/11/13240#ixzz2CNb6leg6

Δείτε πως ένας πολίτης θέτει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Ελληνικός λαός στην σωστή τους Βάση. Ο άλλoτε λαλίστατος Βορίδης το μπούκωσε….. Η ποιο ωραία κουβέντα: “Μας λέτε ότι αν πάμε στην δραχμή, δεν θα έχουμε πετρέλαιο… ενώ τώρα…
που είμαστε στο ευρώ έχουμε πετρέλαιο όλοι ε;”

Πηγή: http://www.to-mati.gr/2012/11/13240#ixzz2CNbEQnZl

Δείτε πως ένας πολίτης θέτει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Ελληνικός λαός στην σωστή τους Βάση. Ο άλλoτε λαλίστατος Βορίδης το μπούκωσε….. Η ποιο ωραία κουβέντα: “Μας λέτε ότι αν πάμε στην δραχμή, δεν θα έχουμε πετρέλαιο… ενώ τώρα…
που είμαστε στο ευρώ έχουμε πετρέλαιο όλοι ε;”

ΔΕΙΤΕ ΤΟ VIDEO

Πηγή: http://www.to-mati.gr/2012/11/13240#ixzz2CNbEQnZl

ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΑΙΓΥΠΤΙΟΙ ΘΕΟΙ ΗΣΑΝ ΕΛΛΗΝΕΣ

«Όπως σήμερα θεωρείται αυτονόητη η ενσωμάτωση στην Ελληνική ιστορία του Κρητομυκηναϊκού κόσμου, έτσι αύριο θα αποδεχθούν όλοι μιαν αλήθεια, που από τώρα διαφαίνεται: ότι δηλαδή στην Προϊστορία έχουν τεθεί οι βασικές καταβολές του ελληνικού Έθνους και τα κύρια συστατικά του Ελληνικού Πνεύματος.» ( Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, τομ. Α’, σελ. 9, Εκδοτικη Αθηνων..

Αν η Ελλάδα έχει πολύ μεγάλη Ιστορία, τότε όπως θα δείξουμε έχει ακόμα μεγαλύτερη Προϊστορία και οι διάφοροι πολιτισμοί των λαών της Μεσογείου και της Ασίας γονιμοποιήθηκαν από τον προϊστορικό πολιτισμό των Ελλήνων “Διογενών”.

Είναι γεγονός ότι οι αρχαίοι Έλληνες, από τα πανάρχαια προϊστορικά χρόνια μέχρι την πρωτοβυζαντινή περίοδο, θεωρούσαν τους εαυτούς τους απογόνους όχι μόνον των ηρώων της Μινωικής και Μυκηναϊκής εποχής, αλλά και των Διογενών “θεών” που έζησαν πριν τους κατακλυσμούς και ήσαν οι γενάρχες τους. Αν στηριχθούμε στις αναφορές του Ησίοδου, του Όμηρου, του Πλάτωνα, του Απολλόδωρου, του Διόδωρου του Σικελιώτη, με ανασύνθεση του “ιστορικού κατάλογου” της αρχαιοελληνικής παράδοσης, έχουμε:

Α) Γενιά του Ουρανού, Ουρανίωνες θεοί- Κύκλωπες.
Β) Γενιά του Κρόνου, Τιτάνες- “χρύσεον” γένος των πρώτων ανθρώπων.
Γ) Γενιά του Δία, οι Ολύμπιοι Διογενείς- ο οικουμενικός πολιτισμός του Δία.
Το “αργύρεον” γένος των ανθρώπων καταστρέφεται από τον κατακλυσμό του Ωγύγου.- “Χάλκεον” γένος.
Δ) κατακλυσμός του Δευκαλίωνα- Το “χάλκεον” γένος των ανθρώπων αφανίζεται.- οπισθοδρόμηση του
πολιτισμού σε “νεολιθικές συνθήκες”.
Ε) Ηρωική εποχή των “Ημιθέων”. – Μινωική και Μυκηναϊκή Περίοδος- Τρωικά- Αργοναυτική εκστρατεία
Ηρακλής- Θησέας.
ΣΤ) Επιστροφή των Ηρακλειδών- Δωριείς- “Σιδήρεον” γένος. Εμφύλιοι πόλεμοι.- Κλασική περίοδος.
Έτσι κατά τη Θεογονία έχουμε τρία γένη “θεών” και πέντε γένη ανθρώπων:

ΘΕΟΙ

1) Ουρανός- ουρανίωνες
2) Κρόνος- Τιτάνες ( Τιτανομαχία )
3) Δίας- Διογενείς

ΑΝΘΡΩΠΟΙ

1) Χρυσούν γένος
2) Αργυρούν γένος ( κατακλυσμός Ωγύγου )
3) Χαλκούν γένος ( κατακλυσμός Δευκαλίωνα )
4) Ηρώων- ημιθέων γένος ( Μινωίτες- Αχαιοί )
5) Σιδηρούν γένος ( Δωριείς )

Για τον κατακλυσμό του Ωγύγου γνωρίζουμε ελάχιστα πράγματα. Ο Ώγυγος θεωρείτο ο πρώτος βασιλιάς της Ατικής, αλλά τον διεκδικούν και οι Βοιωτοί για γενάρχη τους. Όπως λέει ο Παυσανίας: « Γην δε την Θηβαΐδα οικήσαι πρώτον λέγουσι Έκτηνας, βασιλέα δε είναι των Εκτήνων άνδρα αυτόχθονα Ώγυγον και από τούτου τοις πολλοίς των ποιητών επίκλησις ες τας Θήβας εστιν Ωγύγαι…»
Στη μεταγενέστερη παράδοση, σύμφωνα με τον Ευσέβιο Καισαρείας, αναφέρεται για τον κατακλυσμό του Ωγύγου ότι: « πρώτος παρ’ Αθηναίοις μνημονεύεται Ώγυγος, καθ’ ον παρ’ Έλλησιν ο μέγας και παλαιός κατακλυσμός. Τούτω λέγεται συγχρονίσαι Φορωνεύς ο Ινάχου Αργείων βασιλεύς…»
Επομένως διακρίνουμε εδώ μια πανάρχαια παράδοση, που παραπέμπει το παρελθόν τριών τουλάχιστον ελληνικών πόλεων ( Θήβα- Αθήνα- Άργος ) σε πανάρχαιες, προκατακλυσμιαίες εποχές.
Ενώ όμως για τον κατακλυσμό του Ωγύγου οι πληροφορίες που έχουν διασωθεί είναι αποσπασματικές, και ως εκ τούτου δύσκολη η χρονολόγηση, για τον επόμενο κατακλυσμό του Δευκαλίωνα η αρχαιοελληνική παράδοση είναι πλούσια κι ακριβής. Ο Δευκαλίωνας ήταν βασιλιάς της Φθίας ( σημερινή Θεσσαλία ) και ο κατακλυσμός που έγινε στην εποχή του κατάστρεψε το “χάλκεον” γένος, οπισθοδρομώντας τον τότε πολιτισμό, ενώ συγκλόνισε τους ανθρώπους μένοντας για πάντα χαραγμένος στη μνήμη τους και είναι γνωστός και από τις παραδόσεις και των άλλων λαών ( Π. Διαθήκη, Έπος του Γκιλγκαμές κ.λ.π. ). Αλλά ενώ οι άλλοι λαοί κάνουν μνεία για έναν καταστρεπτικό κατακλυσμό, η ελληνική παράδοση κατονομάζει τρεις κατακλυσμούς. Εκτός από τους ήδη αναφερθέντες, έχουμε και τον κατακλυσμό του Δαρδάνου, που άνοιξαν τα Δαρδανέλια.
Μπαίνει το ερώτημα: Μπορεί να προσδιοριστεί χρονολογικά, έστω και κατά προσέγγιση, η εποχή που συνέβη ο κατακλυσμός του Δευκαλίωνα;
Η απάντηση είναι μάλλον θετική, γιατί μια συνέπεια του κατακλυσμού ήταν η “διάσταση” των τότε Θεσσαλικών ορέων, του Όλυμπου και της Όσσας, και η διάνοιξη της κοίτης του Πηνειού και των Τεμπών και η διάχυση των νερών της Θεσσαλικής λίμνης στο Αιγαίο. Σύμφωνα με τον Απολλόδωρο: «…τότε δε και τα κατά Θεσσαλίαν όρη διέστη…». Ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι η Θεσσαλία πολύ παλιά ήταν λίμνη ( ετυμολογικά η λέξη Θεσσαλία→ θέσις αλός= τοποθεσία θάλασσας ): « … την δε Θεσσαλίην λόγος εστιν το παλαιόν είναι λίμνην…» Τεκμήριο αποτελούν οι βραχώδεις σχηματισμοί στα Μετέωρα.
Η επιστήμη της Γεωλογίας βεβαιώνει ότι πραγματικά πριν 12- 15.000 χρόνια η Θεσσαλία ήταν λίμνη και μόνον κατά το 9- 10.000 π.χ. απόκτησε τη σημερινή γεωλογική μορφή. Έτσι κατά προσέγγιση περί το 9.000π.χ. έγινε ο κατακλυσμός του Δευκαλίωνα.
Από τη μυθολογία μας είναι γνωστά τα όσα αναφέρονται στη γέννηση του Δία και της μεγάλης μάχης του με τους Τιτάνες. Ο Δίας είναι υπαρκτό πρόσωπο, Έλληνας βασιλιάς πριν τον κατακλυσμό, μέγας κοσμοκράτορας και εκπολιτιστής της οικουμένης. Ευεργέτησε τους ανθρώπους και ήταν αυτός που εισήγαγε τον θεσμό της δικαιοσύνης στην ανθρωπότητα. Τόσο ωφέλησε τους κατοίκους της γης, ώστε όπως αναφέρει ο Διόδωρος οΣικελιώτης: « παρεχόμενον εαυτόν πάσιν επιεική και φιλάνθρωπον (ώστε) υπό του πλήθους Πατέρα προσαγορευθήναι ». Είναι αυτός που θέσπισε τη Δημοκρατία, τη Δικαιοσύνη και την Ειρήνη. Έτσι όλες οι γενιές της οικουμένης τον τίμησαν και μετά τον θάνατό του τον αποθέωσαν! Τα χρόνια πέρασαν, μεγάλες φυσικές καταστροφές συνέβησαν, οι κατακλυσμοί αδυνάτισαν την ανθρώπινη μνήμη, η οποία ανέβασε τον βασιλιά Δία στον Ουράνιο Όλυμπο, αναγορεύοντάς τον: « πατέρα θεών τε και ανθρώπων, κύριον εις τον αιώνα του σύμπαντος κόσμου », σύμφωνα με τον Διόδωρο.
Στο βιβλίο του Roger De Pins “Σύγχρονες επιστολές των Διδασκάλων της Σοφίας” έχουμε κι ένα άλλο ντοκουμέντο ότι ο Δίας είναι υπαρκτό πρόσωπο. Σε μυστικιστική επιστολή του ο Διδάσκαλος της ανθρωπότητας Δίας, τελειώνει ως εξής: « Συγχωρέστε με, αν σας κούρασα με την ελληνική μυθολογία ( είχε κάνει εκτενή αναφορά στους μύθους αναλύοντάς τους “εσωτερικά”), αλλά το έκανα επειδή γνωρίζω ότι μερικοί από σας είναι Έλληνες, και δεν ξεχνώ ότι εδώ και χιλιάδες χρόνια, πέρασα από μια Ελλάδα που ήταν τόπος φωτός, κάλλους και αρμονίας ». Στον Διδάσκαλο Δία αναφέρεται και η εσωτερίστρια Α. Μπέιλη στα βιβλία της. Γίνεται φανερό ότι ο Δίας σαν φυσικός και πνευματικός ηγέτης της ανθρωπότητας επιτέλεσε ένα πολύ μεγάλο έργο, οργανωτικό πολιτικά και πνευματικό, και βοήθησε σημαντικά την ανθρωπότητα, που τον διατήρησε στη μνήμη της και βαθμιαία τον θεοποίησε.
Μετά το θάνατο του Δία αρχίζει η εποχή των Διογενών με πρώτο σημαντικό εξερευνητή, εκπολιτιστή και κοσμοκράτορα τον Διόνυσο, που έφτασε στην Ινδική χερσόνησο. Άλλος Διογενής ο Έπαφος από το Άργος ήρθε στην Αίγυπτο κι έκτισε τη Μέμφιδα (θυμηθείτε και τον μύθο της Ιώς απ΄το Άργος που την ερωτεύτηκε ο Δίας και ο ίστρος της Ήρας την οδήγησε στην Αίγυπτο όπου γέννησε τον Έπαφο, τον καρπό του έρωτα με τον Δία- ο Έπαφος πήρε για γυναίκα του τη Μέμφιδα και προς τιμή της έκτισε την ομώνυμη πόλη). Για εγκατάσταση Ελλήνων στην ίδια χώρα μας μιλάει κι ο Διόδωρος ο Σικελιώτης: « οι Αθηναίοι κτίσαντες εν Αιγύπτω πόλιν την ονομαζομένην Σάϊν, της ομοίας έτυχον αγνοίας δια τον κατακλυσμόν ».
Αίγυπτος είναι η “κειμένη υπτίως του Αιγαίου” χώρα και σύμφωνα με τον Στράβωνα βρισκόταν κάτω από την θάλασσα στα πανάρχαια χρόνια, όταν στην Αιγηίδα είχε αναπτυχθεί αξιόλογος πολιτισμός. Αιγηίδα είναι η περιοχή από το ιόνιο πέλαγος μέχρι την Μ. Ασία, που ήταν ξηρά πριν τον μεγάλο κατακλυσμό.
Στη συνέχεια, μετά τον κατακλυσμό, έχουμε και πάλι τους Έλληνες μπροστάρηδες της οικουμένης με τη Μινωική αυτοκρατορία. Ο Μίνωας αναφέρεται και στην παράδοση των Αιγυπτίων, όπου: « μετά τους θεούς τοίνυν πρώτον φασί βασιλεύσαι της Αιγύπτου Μηνάν, και καταδείξαι τοις λαοίς θεούς τε σέβεσθαι και θυσίας επιτελείν ». Ο Μίνωας (οι Αιγύπτιοι τον αναφέρουν Μηνά ή Menes ή Min) κι έκτισε όχι μόνο λαβύρινθους αλλά και πυραμίδες. Σύμφωνα με τον Διόδωρο τον Σικελιώτη: « τάφον εαυτώ κατασκευάσας πυραμίδα τετράπλευρον επιστήσαντα και τον θαυμαζόμενον λαβύρινθον οικοδομήσαι…». Και ο Ηρόδοτος επίσης αναφέρει: « βασιλεύσαι δε πρώτον Αιγύπτου άνθρωπον έλεγον Μίνα…». Έτσι εξηγείται και το γιατί οι αιγύπτιοι ιερείς είπαν στον Σόλωνα ότι αισθάνονται: « μάλα δε φιλαθήναιοι και τινα τρόπον οικείοι των δ’ είναι φασιν ».
Ένα άλλο ιστορικό πρόσωπο, στο οποίο θα πρέπει να σταθούμε, είναι ο Ερμής ο Τρισμέγιστος.
Σύμφωνα με την παράδοση ο Ερμής ήταν γραμματέας του βασιλιά Κρόνου, που τον έκανε αντιβασιλέα στην Αίγυπτο. Ο Ευσέβιος γράφει: « Ελθών δε Κρόνος χώραν άπασαν της Αιγύπτου έδωκε θεώ Θώρ, ίνα βασιλεία αυτού γίγνεται…Προελθών Κρόνος Ερμή τω Τρισμεγίστω σύμβουλον και βοηθόν χρώμενον. Ούτος γαρ ην αυτώ γραμματεύς ». Ο Αρτεμίδωρος αναφέρει: « Παρ’ Έλλησιν άνδρες σοφώτατοι ου μόνον δις αλλά τρις∙ ότι γαρ ο Ερμής ο Τρισμέγιστος επικαλούμενος τρίτον ήλθε εν κόσμω ευατόν, καθώς αι ιεραί αυτού και θαυμαστοί βίβλοι διαγορεύωσι ».
Οι χρονολογικές αναγραφές του καταλόγου του Μανέθωνα τοποθετούν τον Ερμή στην εποχή των θεών (9.000 π.Χ.). Διετέλεσε σύμβουλος του αυτοκράτορα Δία και επίσης σύμβουλος και του Διόνυσου καθώς και διδάσκαλός του. Υπήρξε μέγας μύστης κι έγραψε 42 βιβλία, από τα οποία 36 περιείχαν τις φιλοσοφικές και κοσμολογικές του γνώσεις, ενώ τα 6 τις ιατρικές. Αναφέρεται σαν εισηγητής του μονοθεϊσμού. Ο Σουίδας αναφέρει σχετικά: « ούτος ο σοφός ήκμασε προ του Φαραώ. Εκέκλητο δε Τρισμέγιστος διότι περί τριάδος εφθέξατο, ειπών εν τριάδι μίαν είναι θεότητα ». Τέλος ο Κύριλλος ο Αλεξανδρεύς γράφει: « Όσιρις, ο εκάστου έθνους ηγεμών και καθηγητής ο τρισμέγιστος Ερμής…», οπότε τον τοποθετεί πριν τον Όσιρι ως προς τη γέννηση.
Με όσα αναφέραμε, μέσα από τα γραπτά επιφανών συγγραφέων, προκύπτει ότι ο Αιγυπτιακός πολιτισμός προήλθε από τον Ελληνικό. Μέσα από το έργο του μεγάλου μας φιλόσοφου και μύστη Πλάτωνα, τον “Τίμαιο”, θα δώσουμε σε μετάφραση ορισμένα ακόμη στοιχεία. Στον σοφό Σόλωνα, όταν είχε επισκεφθεί την Αίγυπτο, ένας ιερέας των ναών της Αιγύπτου είπε: « Υπάρχει στην Αίγυπτο, στο Δέλτα, εκεί που χωρίζεται στην κορυφή του το ρεύμα του Νείλου, μια περιοχή που λέγεται Σαϊτική. Μεγαλύτερη πολιτεία της περιοχής είναι η Σάις, από την οποία καταγόταν ο βασιλιάς Άμασις. Σύμφωνα με κείνους, ιδρυτής της πόλης ήταν μια θεά που στα Αιγυπτιακά ονομαζόταν Νήιθ και όπως οι ίδιοι λένε Αθηνά στα Ελληνικά. Οι κάτοικοί της αγαπούν πολύ τους Αθηναίους και ισχυρίζονται ότι κατά κάποιο τρόπο είναι συγγενείς τους…Εσείς θυμόσαστε μόνον έναν κατακλυσμό, αν και προηγουμένως έγιναν πολλοί. Δεν ξέρετε επίσης ότι στη δική σας χώρα γεννήθηκε το πιο όμορφο κι ευγενικό ανθρώπινο είδος…Κάποτε, Σόλωνα, πριν γίνει ο μεγάλος κατακλυσμός, αυτή που σήμερα είναι η πολιτεία των Αθηναίων ήταν πολύ γενναία στον πόλεμο και εξαιρετικά ευνομούμενη από κάθε άποψη. Λέγεται μάλιστα ότι εκεί έγιναν τα πιο σημαντικά έργα και τα καλύτερα πολιτεύματα απ’ όσα τώρα έχουμε ακούσει πως υπήρξαν στον κόσμο…Η διάρκεια του πολιτισμού μας, όπως λένε τα ιερά βιβλία μας, είναι οκτώ χιλιάδες χρόνια. Θα σου μιλήσω λοιπόν με συντομία για τους νόμους και τα υπέροχα έργα των συμπολιτών σου, που έζησαν πριν εννέα χιλιάδες χρόνια…»
Πιστεύουμε ότι μέσα από τα λόγια του Αιγύπτιου ιερέα βγαίνει όλη η αλήθεια. Ο Αιγυπτιακός πολιτισμός, ο μονοθεϊσμός, τα Αιγυπτιακά μυστήρια, η θεουργία τους, προέκυψαν από την Ελληνική επίδραση. Ο Όσιρις και η Ίσις σύμφωνα με ορισμένους ερευνητές ίσως να κρύβουν τις μορφές του Δία και της Ήρας ή της Ιώς, που από τον Δία γέννησε τον Έπαφο και η οποία έζησε στην όμορφη κοιλάδα του Νείλου. Η θεά Νήιθ αναφέραμε ήδη πως ήταν η Αθηνά, ενώ ο θεός της γονιμότητας Μιν είναι ο Μίνωας.
Όταν οι Έλληνες θαλασσοκράτορες ήρθαν στην Αίγυπτο βρήκαν τους κατοίκους της περιοχής σε πρωτόγονη κατάσταση, τους εκπολίτισαν και τους δίδαξαν τις τέχνες. Τους έφεραν σε επαφή με το θείο και δημιούργησαν τα πρώτα ιερά. Η παράδοση αναφέρει ότι το μαντείο του Άμμωνα –Ρα (=Δίας) ίδρυσε ο Δαναός από το Άργος. Οι Θήβες της Αιγύπτου είναι πιθανότερο να ιδρύθηκαν και να πήραν το όνομα από Έλληνες Θηβαίους, εφ’ όσον η Θήβα υπήρχε πριν τον κατακλυσμό, όπως είδαμε. Η Ερμούπολη ιδρύθηκε προς τιμή του Ερμή. Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης αναφέρει: « Εις Αίγυπτον Ακτίς ο Ρόδιος έκτισε την Ηλιούπολιν οι δ’ Αιγύπτιοι έμαθον παρ’ αυτού τα περί την αστρολογίαν θεωρήματα, ύστερον δε παρά τοις Έλλησιν γενομένου κατακλυσμού…τα δια των γραμμάτων υπομνήματα συνέβη φθαρήναι ». Επίσης ο Άπις από το Άργος έκτισε αποικία στη Αίγυπτο και μετά τον θάνατό του θεοποιήθηκε.
Πιστεύουμε ότι έχουμε πιάσει την άκρη από τον “μίτο της Αριάδνης” μετά απ’ όλες αυτές τις ιστορικές αναφορές και μπορούμε, μέσα από τους μύθους, οι οποίοι αλληγορικά όμως δίνουν την αλήθεια, να βάλουμε τα πράγματα σε μια λογική σειρά. Ο Ελληνικός πολιτισμός, πριν καταστραφεί από γεωφυσικές αναταραχές, όπως η ηφαιστειακή δραστηριότητα στο ηφαιστειακό τόξο του Αιγαίου, ο καταποντισμός της Αιγηίδας, που κατάλοιπα είναι τα δεκάδες νησιά στο Αιγαίο, και ο μεγάλος κατακλυσμός, έπρεπε να σωθεί για ν’ αποτελέσει τη “μαγιά” για τον επόμενο πολιτισμό. Οι αρχαίοι πρόγονοί μας γνώριζαν πως σε πρόσφατη γεωλογική εποχή αναδύθηκε η περιοχή που είναι “υπτίως του Αιγαίου” και την ονόμασαν Αίγυπτο. Επιπλέον ήταν σε μη ενεργή περιοχή της λιθοσφαιρικής πλάκας κι έτσι ασφαλής από γεωφυσικές αναταραχές. Αυτή την περιοχή διάλεξαν για να διασωθεί ο πολιτισμός, όπου ίδρυσαν πόλεις, ιερά και διαφύλαξαν τα “αρχεία” τους. Αργότερα, όταν οι Έλληνες κατέβαιναν στη γη του Νείλου για σπουδές, ξαναέπαιρναν τη χαμένη για τον ελλαδικό χώρο γνώση και με βάση αυτήν πέτυχαν βαθμιαία την πολιτισμική αναγέννησή τους κατά την προκλασική και την κλασική περίοδο. Ο Πυγαγόρας, ο Θαλής, ο Δημόκριτος, ο Αναξαγόρας, ο Εύδοξος, ο Πλάτωνας κ.α. όταν ήρθαν στην Αίγυπτο πήραν ουσιαστικά ελληνικές σπουδές! Διδάχτηκαν τα ελληνικά μυστήρια! Ίσως και να δίδαξαν τα Ορφικά μυστήρια.
Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι η επίσημη ιστορία θέλει τον Ορφέα μαθητή των Αιγυπτίων ιερέων. Όμως από τα “Ορφικά” προκύπτει το αντίθετο: « ηδ’ όσον Αιγύπτω ιερόν λόγον εξελόχευσα Μέμφιν ες ηγαθέην πελάσας, ιεράς τε πόληας Άπιδος ας περί Νείλος αγάροος εστεφανώται…», δηλ. « επίσης και ιερά λόγια διεκήρυξα στην Αίγυπτο, όταν πήγα στην ιερή Μέμφιδα και τις ιερές πόλεις του Άπιδος τις οποίες στεφανώνει ο Νείλος με τα πολλά νερά…». Έτσι, πιθανόν, ορισμένοι από τους σοφούς μας όχι μόνον να διδάχθηκαν αλλά και να δίδαξαν τους Αιγύπτιους ιερείς, καθόσον είναι προφανές ότι οι πρώτοι ιερείς και μυσταγωγοί των μυστηρίων στα αιγυπτιακά ιερά ήσαν ελληνικής καταγωγής.
Η μεγάλη πυραμίδα της Γκίζας με όλα τα αστρονομικά, μαθηματικά και ενεργειακά της δεδομένα, έχει ως σημείο αναφοράς τον προκατακλυσμιαίο ελληνικό πολιτισμό και τις υπερεξελιγμένες γνώσεις του. Έτσι τουλάχιστον επισημαίνουν πολλοί μελετητές αλλά και ιστορικοί, όπως ο Άραβας Ιμπ Μπαλούσι (και οι γνώσεις των Αράβων είναι σημαντικές γιατί έχουν αναφορές πριν τις καταστροφές που υπέστη η πυραμίδα), που βεβαιώνει ότι η μεγάλη πυραμίδα βασίστηκε σε σχέδια του Ερμή του Τρισμέγιστου και προορισμός της ήταν η διαφύλαξη της γνώσης λόγω του επερχόμενου κατακλυσμού που οι τότε σοφοί είχαν προβλέψει.
Άλλο αινιγματικό έργο είναι η Σφίγγα, που θεωρείται από πολλούς σαν “φύλακας των αρχείων”, γιατί, όπως αναφέρουν σχετικές παραδόσεις, κάτω από το δεξί πέλμα της Σφίγγας υπάρχουν υπόγειοι θάλαμοι, που οδηγούν στην “αίθουσα των αρχείων”, όπου λέγεται ότι έχει αποθηκευτεί η γνώση των προκατακλυσμιαίων πολιτισμών και οι πληροφορίες για την προέλευση και το πεπρωμένο της ανθρωπότητας. Αυτή η αίθουσα με χρονοκάψουλες βρίσκεται μεταξύ της Σφίγγας και της μεγάλης πυραμίδας.
Ο Ηρόδοτος κάνει νύξη αναφέροντας ότι πληροφορήθηκε από Αιγύπτιους ιερείς πως κάτω από την πυραμίδα υπάρχουν υπόγειοι θάλαμοι, που όμως δεν μπόρεσε να επισκεφτεί.
Φίλοι μου, πιστεύουμε ότι ο ελληνικός πολιτισμός προηγήθηκε και χρονολογικά και σε μέγεθος από τον αιγυπτιακό. Στην Αίγυπτο υπάρχει πλήθος ελληνικών πόλεων. Αν ο ελληνικός πολιτισμός είναι αποτέλεσμα του Αιγυπτιακού, όπως υποστηρίζει μια μερίδα ιστορικών, ας μας καταδείξουν πόσες αιγυπτιακές πόλεις υπάρχουν στον ελλαδικό χώρο και πόσα ιερά ίδρυσαν. Ποιους φιλόσοφους έχουν να μας αναφέρουν με Αιγυπτιακή καταγωγή και ποιες ήσαν οι φιλοσοφικές τους ιδέες;
Θεωρούμε ότι οι Αιγύπτιοι ήσαν ουσιαστικά οι “υποθηκοφύλακες” του ελληνικού πολιτισμού και όχι αυτοί που μεταλαμπάδευσαν τον δικό τους στην πατρίδα μας. Και γι’ αυτή την άποψη δεν έχουμε μια …αόριστη παράδοση από κάποια …αόριστα αρχεία…, αλλά τις μαρτυρίες των γραπτών των αθάνατων προγόνων μας.

ΠΗΓΗ:DouzHistory

ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΚΥΝΟΚΕΦΑΛΟΙ; Διαφημιστικό με Νεφελίμ

   ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΚΥΝΟΚΕΦΑΛΟΙ;

Οι ανθρωποφάγοι Κυνοκέφαλοι ήταν μία από τις 17 Μιαρές Φυλές που κατοικούσαν στη Γη του Σκότους, από την οποία, σύμφωνα με τον Αραβικό θρύλο, πέρασε ο Αλέξανδρος κατά την αναζήτηση του για το νερό που θα του έδινε την αθανασία.

Ο Ψευδο-Καλλισθένης αναφέρει τα ονόματα των 17 Μιαρών Φυλών στα ελληνικά (Γότθοι, Μαγγόθοι, Ανάγες, Αγώκοι, Εξαύθεισι, Ανθρωποφάγοι, Κυνοκέφαλοι, Φάρδειοι, Αλενέοι, Φυσονίκαιοι, Ασίνεοι, Δραραίοι, Δεφαρείς, Φυτηναίοι, Θελματαίοι, Μαρμύθαι, Αγριμανθέοι), και κάνει λόγο για μια χάλκινη πύλη που διέταξε ο Αλέξανδρος να κατασκευάσουν και να την αλείψουν με Σιακήνθη (ένα υλικό τόσο ανθεκτικό που ούτε ο σίδηρος τον καταστρέφει αλλά ούτε η φωτιά) ώστε να κλειστούν για πάντα και οι 17 μιαρές φυλές μέσα στη σπηλιά στην οποία κατέφυγαν για να γλυτώσουν από αυτόν.

Ο Ψευδο-Μεθόδιος πάλι, σε μια παρόμοια εκδοχή του θρύλου, μιλά για τον εγκλεισμό των Κυνοκέφαλων Μαλτσέχ από τον Αλέξανδρο στα Τάρταρα

Διαφημιστικό σποτάκι .. Πρωταγωνιστής του τρέιλερ..... Κυνοκέφαλος Μαλτσέχ . Αυτοί που ζουν ανάμεσά μας χιλιάδες χρόνια έχουν κρύψει καλά την ταυτότητα τους. Μας δείχνουν όμως την παρουσία τους παντού σε απλά πράγματα της καθημερινότητας.

ΔΕΙΤΕ ΤΟ VIDEO

ΠΗΓΗ:DouzHistory/http://www.youtube.com/watch?v=V3OMizs-DBA&feature=related